پاورپوینت روش های نوین درمان سرطان (pptx) 39 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 39 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
موضوع: روش های نوین درمان سرطان
پیوند سلول های بنیادی خون ساز:
HSCT (hematopoietic stem cell transplantation)
پیوند سلول های بنیادی خون ساز سالها برای درمان چندین بیماری بدخیم و خوش خیم استفاده شده است.
به خصوص در درمان بدخیمی های خونی بزرگسالان مانند:
میلومای بدخیم
لوسمی های حاد
لنفوم غیر هوچکین
به عنوان استاندارد مراقبتی در نظر گرفته میشود.
فرآیند تهیه سلول های بنیادی خون ساز:
1_برداشتن مقادیر زیادی از بافت مغز استخوان از یک دهنده تحت بیهوشی در اتاق عمل.(روش قدیمی)
2_فرآیند آفرزیس(نسبت به سایر روش ها ایمن تر و مقرون به صرفه تر است.)
3_برداشتن خون بند ناف از جفت نوزاد
انواع پیوند سلول های بنیادی خونساز:
2_فرآیند آفرزیس(نسبت به سایر روش ها ایمن تر و مقرون به صرفه تر است.) 3_برداشتن خون بند ناف از جفت نوزاد
انواع HSCT با توجه به شرایط فرد دهنده ی سلول و رژیم های درمانی استفاده شده برای آماده کردن بیمار به منظور تزریق سلول بنیادی و نابود کردن سلول های بدخیم شامل موارد زیر است:
HSCT● آلوژنیک(ALLO HSCT) : از یک دهنده به جز خود بیمار(ممکن است دهنده خویشاوند باشد،مانند عضوی از خانواده یا از یک دهنده غیر خویشاوند همتا شده(مچ) توسط اداره ی ثبت ملی مغز استخوان یا اداره ی ثبت خون بند ناف باشد).
●آتولوگوس: از بیمار
●سینژنیک: از دو قلوی همسان
●سرکوب کردن مغز استخوان:شامل دادن شیمی درمانی با دوز بالا به بیمار و گاهی پرتوتابی به کل بدن
●بدون سرکوب کردن مغز استخوان: به آن《پیوند های کوچک》نیز میگویند؛ سلول های مغز استخوان به طور کامل تخریب نمیشوند.
از نوع آلوژنیک ، عمدتا در مورد بیماری مغز استخوان استفاده میشود و به وجود آنتی ژن لکوسیت انسانی هماهنگ با خود شخص دهنده بستگی دارد، که این موضوع تعداد پیوند های امکان پذیر را محدود میکند. یکی از مزایای HSCT آلوژنیک این است که سلول های پیوند شده از نظر ایمونولوژیک با بدخیمی بیمار سازگار نشده و سبب 《اثر پیوند علیه تومور》 میشوند، به طوری که سلول های دهنده ، سلول های بدخیم را شناخته و برای از بین بردن آنها فعالیت میکنند. پیوند آلوژنیک مغز استخوان ممکن است توام با شیمی درمانی از نوع سرکوب مغز استخوان (دوزاژ بالا) یا بدون سرکوب مغز استخوان (پیوند های کوچک) باشد. در HSCT آلوژنیک سرکوب کننده ، برای از بین بردن (سرکوب) مغز استخوان و هرگونه سلول بدخیم، به بیمار مقادیر زیاد داروی شیمی درمانی یا احتمالا پرتوتابی به کل بدن داده میشود که این کار به پیشگیری از پس زدن سلول های بنیادی دهنده نیز کمک میکند. HSCT جمع آوری شده که از طریق ورید به گیرنده تزریق میشود، به محل های تولید مغز استخوان منتقل شده و خود را از طریق فرایند گرفتن پیوند ثابت میکنند.هنگامیکه گرفتن پیوند کامل شد(دو تا چهار هفته و گاهی طولانی تر)مغز استخوان جدید دارای عملکرد شده و شروع به تولید گلبول های قرمز ، سفید و پلاکت ها مینماید. در HSCT آلوژنیک بدون سرکوب، دوز شیمی درمانی کمتر است و هدف، تخریب سلول های بدخیم(بدون تخریب کامل مغز استخوان)و در نتیجه سرکوب سیستم ایمنی فرد برای اجازه به گرفتن پیوند به وسیله ی سلول های بنیادی دهنده میباشد .دوز کمتر شیمی درمانی با سمیت اندامی و عفونت کمتر همراه بوده و در بیماران مسن یا افراد مبتلا به اختلال عملکرد زمینه ای اندامی و برای افرادی که شیمی درمانی با دوز بالا ممنوع بوده است ، استفاده میشود. بعد از گرفتن پیوند، این امید وجود دارد که سلول های دهنده ، اثر پیوند علیه تومور را ایجاد خواهند کرد(دِوین و همکاران،۲۰۱۰؛ هَریس،۲۰۱۰). قبل از گرفتن پیوند، بیمار در خطر عفونت ، سپسیس و خونریزی است. اثرات جانبی شیمی درمانی با مقادیر زیاد و پرتوگیری کل بدن به صورت حاد یا مزمن است. آثار حاد شامل ریزش مو، التهاب خونریزی دهنده ی مثانه، تهوع، استفراغ، اسهال، اتسفالوپاتی، ادم ریه، نارسایی حاد کلیه، عدم تعادل مایعات و الکترولیت ها و استوماتیت شدید است. آثار مزمن شامل عقیمی، اختلال عملکرد ریوی، قلبی،کلیوی، عصبی و کبدی ،پوکی استخوان، نکروز آواسکولر استخوان، دیابت و بدخیمی ثانویه میباشد(هریس و آیلرز ،۲۰۰۹).
در طی ۳۰ روز پس از رژیم ، بیماران HSCT آلوژنیک در معرض خطر گسترش سندرم سینوزوئیدال انسدادی کبدی (HSOS) (مراجعه به بیماری انسداد ریوی)، به دلیل التهاب اپی تلیوم سینوزوئیدال ناشی از شیمی درمانی هستند. التهاب سبب آمبولی RBC شده ، باعث تخریب،فیبروز و انسداد سینوزوئیدها میشود(ریمکوس،۲۰۰۹). علایم و نشانه های HSOS ممکن است شامل افزایش وزن، بزرگ شدن کبد ،افزایش بیلی روبین و آسیت باشد .اگرچه از روش های مختلفی برای درمان HSOS استفاده شده است، اما اقدامات بر پایه ی شواهد به وجود نیامده است. استفاده از سلول های بنیادی محیطی ، دوز شیمی درمانی خاص و رژیم های بدون سرکوب مغز استخوان با کاهش بروز آن ، همراه بوده است(هریس، ۲۰۱۰).
بیماری 《پیوند علیه میزبان》(GVHD)، یکی از دلایل اصلی ابتلا و مرگ و میر در ۳۰ تا ۵۰ درصد از جمعیت پیوند آلوژنیک است و زمانی رخ میدهد که لنفوسیت های دهنده، در طول آغاز گرفتنِ پیوند ،شروع به بروز پاسخ ایمنی علیه بافت های گیرنده (پوست، لوله گوارش، کبد) میکنند(هریس، ۲۰۱۰). سلول های دهنده، بافت های گیرنده را در مقایسه با آنچه از نظر ایمنی شناسی باید خودی تلقی گردند، بیگانه تلقی میکنند.
بیماران داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی از قبیل سیکلوسپورین(ساندیمون)،متوتروکسات، تاکرولیموس(پروگراف)، یا مایکوفنولات موفنیل(MMF)را دریافت میکنند تا از GVHD پیشگیری شود.بیماری GVHD ممکن است به طور حاد یا مزمن اتفاق بیافتد. علایم بابینی GVHD نوع حاد شامل راش های پراکنده که تبدیل به تاول میشوند و یا پوسته ریزی شبیه به سوختگی درجه
دوم ، التهاب غشای مخاطی چشم ها و کل مجرای گوارش که متعاقب آن اسهالی ایجاد میشود که ممکن است روزانه بیش از دو لیتر باشد ، استاز صفراوی با درد شکم ، هپاتومگالی و بالا رفتن آنزیم های کبدی و سپس بروز یرقان انسدادی است. برای بیماران پیوندی ، اولین ۱۰۰ روز بعد از پیوند آلوژنیک روز های مهمی است. سیستم ایمنی و خونسازی باید به بهبود نسبی برسند تا بتوانند از بروز عفونت و خونریزی پیشگیری کنند. اغلب عوارض حاد مثل تهوع، استفراغ و التهاب مخاط دهان در طول همین ۱۰۰ روز بهبود میابند.
برخی از عوارضی که ممکن است رخ دهد، شامل موارد زیر میباشد :
انسفالوپاتی، سندرم اورمی همولیتیک، آنمی همولیتیک و پورپورای ترومبوسایتوپنی ترومبوتیک(ریمکوس،۲۰۰۹).
HSCT اُتولوگ برای بیمارانی انجام میشود که کاندید مناسب برای اهدا ندارند یا برای مدد جویانی که مغز استخوان سالم دارند، لیکن به علت استفاده از مقادیر زیاد شیمی درمانی برای معالجه ی بدخیمی های مهاجم، نیاز به مغز استخوان دارند؛ بدخیمی هایی که با HSCT اتولوگ درمان شده اند شامل لنفوما و مولتیپل میلوما هستند. البته استفاده از HSCT در درمان نوروبلاستوما، سارکومای اوینگ و تومور های سلول های زایا ، مقبولیت فزاینده ای کسب کرده است(دِوین و همکاران،۲۰۱۰). مغز استخوان فرد در این حالت برداشته شده و برای تزریق مجدد نگهداری میشود. در صورت نیاز برای از بین بردن سلول های بدخیم موجود در مغز استخوان که 《تصفیه کردن》نامیده میشود وارد عمل میشود. پس از آن بیمار رو با مقادیر زیاد شیمی درمانی و پتوتابی به کل بدن برای از بین بردن تومور باقیمانده تحت درمان قرار میدهند. سپس مغز استخوان را تزریق مینمایند. تا هنگامیکه گرفتن پیوند در محل مغز استخوان رخ دهد ، بیمار در خطر عفونت ، سپسیس و خونریزی است. مسمومیت حاد و مزمن شیمی درمانی یا پرتودرمانی ممکن است شدید باشد. خطر بروز HSOS نیز بعد از پیوند اتولوگوس وجود دارد. استفاده از داروهای تضعیف کننده ی سیستم ایمنی بعد از پیوند مغز استخوان از نوع اتولوگوس ضروری نیست؛ زیرا بیمار بافت بیگانه ای دریافت ننموده است. از خطرات HSCT اتولوگ این است که علی رغم استفاده از دوز های بالای شیمی درمانی ممکن است هنوز سلول های بدخیم در مغز استخوان باقی مانده باشند(رژیم های مشروط).
