پاورپوینت روش تدریس مکتب خانه ای (pptx) 11 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 11 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
روش تدریس مکتب خانه ای
مکتب یا مکتب خانه
آموزشگاهی است که در آن معمولاً یک استاد که تحصیل کرده علوم اسلامی است به کار آموزش می‌پردازد.
نظام آموزش سنتی ایران در دوره قاجار را می‌توان نظام مکتب خانه‌ای نامید.
فلسفه آموختن این نظام بیشتر تربیت شاگردان و آموختن شرعیات دینی و مذهبی بود.
درکشورهایی همچون پاکستان و افغانستان رایج است ولی در ایران جای خود را به مدرسه داد.
انواع مکتب خانه به دو نوع خصوصی و عمومی تقسیم می‌شد.
نوع خصوصی برای و اشراف و عمومی برای عامه مردم بود.
معمولاً مکتب دار پسرانه را میرزا و دخترانه را ملاباجی میخواندند.
شيوه ي آموزش خواندن در مکتب خانه ها:
اصول کلي آموزش خواندن :
آموختن اسم حروف، نه صداي آن ها مثل: الف، ب ... جيم ... دال ... ميم.
آشنا کردن شاگردان با حرکات و تنوين ضوابط (شد، مد، وصل، قطع).
ترکيب حروف خوانده شده با همديگر (البته اسم آن ها، نه صداي آن ها) و گفتن کلمه پس از آن.
هجي کردن کلمات و تجزيه ي آن ها به حروف با گفتن حرکات هر يک از حروف.
و....
شیوه آموزش الفبا:
1- الف زَبَر؛ اَ - ب زَبَر؛ بَ - ت زَبَر؛ تَ - ث زَبَر؛ ثَ، تا آخر حروف.
2- الف زير اِ - ب زير بِ - ت زير تِ - ث زير ثِ - جيم زير جِ... تا آخر حروف.
3- الف پيش اُ - ب پيش بُ - ت پيش تُ - ث پيش ثُ... تا آخر حروف.
4- سپس معلم حروف الفبا را يکي يکي ميخواند و دانش آموزان نيز آن را تکرار مي کردند. الف. ب. پ. جيم. دال. ذال ...
مدتي شاگردان به آموختن اسم هريک از حروف مي پرداختند و پس از ياد گرفتن آن ها، به گفتن اسم آن با حرکات و تنوين می پرداختند
5- ترکیب حروف: ب الف؛ با، ت الف؛ تا، ث الف؛ ثا، جيم الف؛ جا... تا آخر حروف.
6- هجي کردن کلمات: آخوند مي گفت:«کتاب» را هجي کن. شاگرد بايد مي گفت: کاف زير؛ ک، ت الف؛ تا، ب جزمي، «کتاب»
تعليمات اوليه حروف و حرکات و تلفظ آنها، برای خواندن قرآن بود.
کساني که به ادامه تحصيل مي پرداختند، خوشنويسي ياد مي گرفتند و به موازات آن خواندن کتاب هاي فارسي مثل گلستان سعدي، تنبيه الغافلين، اخلاق ناصري، نصاب الصبيان، قابوسنامه و... نيز به شاگردان تعليم مي شد و طرز نامه نگاري از روي منشآت نويسندگانی مثل قائم مقام و غيره تدريس مي گشت .
حساب نيز آموخته مي شد.
اين ها تعليماتي بود که براي زندگي در محيط اجتماعي آن روز کافي به نظر مي رسيد اما کساني که مي خواستند بيشتر بدانند، به مدارس طلاب ديني مي رفتند و از محضر مدرسان دانشمند بهره مي گرفتند.
نحوه ي آغاز درس و «درس گرفتن» و «درس دادن» به اين شرح بود:
معلم یک یا چند شاگرد را نزد خود فرا می خواند. هریک از این شاگردان درس گذشته را پس میدادند، سپس مکتب دار به آنها از روی کتابشان درس جدید میداد و به مشق خط آنها رسیدگی می کرد. به آنها سرمشق جدید که عبارت بود از یک سطر نوشته یا شعر به آنان می داد.
پس از آن معلم شاگردان دیگر را میخواند و به همین شیوه از آنان درس تحویل می گرفت و درس جدید میداد.
درحالی که گروه یا فردی درس جدید تحویل می گرفتند، افرادی که قبلا درس تحویل گرفته بودند در سرجای خود و با صدای بلند مشغول خواندن آن میشدند و یا به نوشتن سرمشق جدید می نوشتند.
آموزش کاملا انفرادی و بر اساس توانایی شاگردان بود. اگر معلم به چند نفر باهم درس میداد یا درس تحویل می گرفت، آنان حتما هم درس بودند و توانایی های نسبتا یکسانی داشتند.
همه شاگردان هر روز درس جدید تحویل نمی گرفتند. بلکه با توجه به آسانی و سختی درس های پیشین یک روز در میان و گاهی دو روز یکبار درس میگرفتند.
در هفته چهار روز مخصوص درس خواندن بود و دو روز هم برای تمرین و دوره کردن درسها. یعنی شنبه و یکشنبه را درس میخواندند و دوشنبه روز تمرین آن درس بود. سه شنبه و چهارشنبه درس می خواندند و پنجشنبه آنرا تمرین و دوره می کردند.
حفظ کردن
درس خواندن = حفظ کردن
در مکتب ها اگرچه شیوه آموزش به صورت انفرادی یا گروه های هم درس بود، اما در سطوح مختلف ، برنامه ها و کتاب های یکسانی برای همگی وجود داشت. و هرکس که میخواست به سطوح بالاتر برسد باید کتابهای سطوح پایین تر را می آموخت.
