پاورپوینت گسل های زون البرز (pptx) 9 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 9 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بسم الله الرحمن الرحیم موضوع ارائه: گسل های زون البرز
آشنایی با زون البرز
پهنه ی رسوبی ساختاری البرز شامل بلندی های شمال پلیت ایران است که به شکل یک تاقدیس مرکب (Anticlanorium) که ترند کلی شرقی غربی داشته و از خراسان تا آذربایجان ادامه میابد. از دیدگاه ژئومورفولوژی مرز شمالی زون البرز منطبق بر تپه ماهورهای متشکل از نهشته های ترشیاری و دشت ساحلی خزر است. از دیدگاه زمین شناختی مرز شمالی البرز محدود به زمین درز تتیس کهن است که از برخورد لیتوسفر قاره ای البرز با لیتوسفر توران در تریاس پیشین بوجود آمده است. ولی در بیشتر نقاط محل زمین درز با ورق های رانده شده از شمال به جنوب پوشیده شده است. مرز جنوبی البرز خیلی شارپ و مشخص نیست به این منظور در برخی از متون گسل تبریز، گسل گرمسار، گسل سمنان و گسل عطاری را مرز جنوبی زون البرز معرفی کرده اند اما در مجموع گذر از پهنه ی ایران مرکزی به البرز تدریجی میباشد. مرز غربی و شرقی این زون نیز از دیدگاه زمین شناسان گوناگون اندکی تفاوت دارد اما در بیشتر منابع مرز غربی آن تا قفقاز کوچک و مرز شرقی آن تا کوه های پاراپا میسوس افغانستان گسترش دارد.
گسل های زون البرز
گسل شمال تهران (North Tehran F.)
گسل مشا-فشم (Mosha F.)
گسل طالقان (Taleghan F.)
گسل آستانه (Astaneh F.)
گسل خزر (Khazar F.)
گسل شمال البرز (North Alborz F.)
گسل رودبار (Rudbar F.)
گسل آستارا (Astara or Talesh F)
گسل عطاری (Atari F.)
گسل اشتهارد (Eshtehard F.)
گسل گرمسار (Garmsar F.)
گسل ایوانکی (Eyvanekey F.)
گسل شمال تهران
این گسل با راستای شرقی غربی در مرز میان کوهپایه البرز و توفیت های سبز سازند کرج در ناحیه ی تهران قرار گرفته است که در اثر عملکرد آن ارتفاعات البرز بر روی آبرفت های کواترنر تهران رانده شده است.
طول این گسل 108 کیلومتر بوده و لواسان و نیکنام ده (شمال شرق تهران) تا غرب کرج ادامه دارد که کمی به سمت جنوب خمیدگی دارد و شیب آن به سمت شمال است. مقدار شیب نیز در نواحی مختلف گسل از 10 تا 80 درجه اندازه گیری شده است.
بهترین اثر این گسل در دره کن گزارش شده است که در این محل توفیت های سازند کرج به عنوان فرادیواره به روی سازند هزار دره به عنوان فرودیواره رانده شده اند.
پهنه گسلی شمال تهران از یک گسل راندگی اصلی و یک پهنه گسلی چپگرد معکوس تشکیل شده است.
گسل مشا-فشم
این گسل در دامنه ی جنوبی البرز، در حدفاصل آبیک- فیروزکوه- شاهرود با پهنای حدود 10 کیلومتر و طول تقریبی 400 کیلومتر میباشد.
خط گسل موجدار بوده و به همین سبب در نقاط مختلف روندهای گوناگون دارد. روند این گسل در غرب، شمال غرب-جنوب شرق که در بخش مرکزی به تدریج خمیده میشود و در شرق دارای روند شرقی غربی میباشد.
شیب صفحه گسلی از 35 تا 70 درجه به سمت شمال متغیر است.
دو جهت اصلی تنش بر روی این گسل شناسایی شده است که یکی باعث پیدایش مکانیسم واژگون با مولفه راستالغز راستگرد شده و دیگری که جوان تر نیز هست سبب ایجاد حرکت واژگون با مولفه راستالغز چپگرد میباشد.(حرکت راستگرد ناشی از حرکت روبه شمال پلیت عربستان بوده و حرکت چپگرد ناشی از دگرشکلی پیشرونده در البرز میباشد.)
گسل البرز (خزر)
این گسل با طول 550 کیلومتر به موازات ساحل دریای خزر از لاهیجان تا جنوب گنبدکاووس ادامه دارد. روند عمومی آن به صورت کلی شرقی-غربی میباشد، ولی به علت خمش به سمت جنوب بخش میانی آن حالت کمانی دارد.
شیب این گسل در بیشتر منابع (همچون نبوی،1355 و یا بربریان،1983) به سمت جنوب دانسته شده ولی در برخی منابع دیگر نیز( همچون نقشه زمین ساخت خاور میانه، علوی،1991) گسل البرز نوعی راندگی با شیب به سمت شمال معرفی شده است.
در مورد مکانیسم این گسل هم اتفاق نظر وجود ندارد. اگرچه در اکثر منابع این گسل را عادی میدانند (همچون نقشه شرکت ملی نفت، کلارک،1975) اما اخیرا در مطالعات زمین شناسی و ژئوفیزیک(بربریان،1983) نشان داده اند که اغلب گسل های احاطه کننده ی دریای خزر معکوس و تا اندازه ای رورانده اند که البته گسل خزر نیز از آن ها مستثنا نیست.
دو نکته ی حائز اهمیت در مورد این گسل: اول اینکه گسل البرز جداکننده ی البرز از حوضه ی ترشیاری حاشیه ی جنوبی خزر است و این احتمال وجود دارد که این گسل نشانگر محل تقریبی زمیندرز تتیس کهن باشد. و دوم اینکه ضخامت کل رسوبات کواترنر حدود10 کیلومتراست درحالیکه در همین زمان در طول رسوبات شمالی البرز ، ضخامت رسوبات 800 کیلومتر میباشد و این نشان دهنده ی فرونشینی تدریجی کف گودال خزر در امتداد گسل البرز است.
این گسل به شدت فعال بوده و بسیاری از زمین لرزه های گیلان و مازندران در نتیجه ی جابه جایی و فعالیت این گسل بوجود آمده اند.
گسل طالقان
گسل طالقان در بخش جنوبی دره طالقان در فاصله 50 کیلومتری از تهران قرار دارد و با نام گسل کندوان نیز(نام گذاری توسط اشتالدر) شناخته میشود.
از این گسل به طور معمول تحت عنوان یک گسل فشارشی با شیب به سوی جنوب نام برده میشود.
در ناحیه مربوطه،گسل طالقان به حالت رورانده لایه های پالئوزوئیک را مستقیم و گاه با واسطه ی سازند شمشک در کنار سنگ های پیروکلستیک و توفیت های سازند کرج قرار میدهد.
روراندگی طالقان مولفه قائم چندکیلومتری ولی مولفه افقی ناشناخته دارد.
بررسی های دقیق و بزرگ مقیاس میدانی درراستای بخش هایی از این گسل امکان اندازه گیری جابه جایی قائم و افقی را برروی این گسل فراهم اورد که نشانگر تغییر در سازوکار فشارشی به برشی-کششی میباشد.
گسل آستارا
این گسل با طول 400 کیلومتر دامنه ی شرقی کوه های طالش تا نوار چین خورده و رورانده ی قفقاز را قطع میکند و رسوبات پالئوزوییک- مزوزوئیک را در کنار رسوبات کواترنر دشت ساحلی خزر قرار میدهد.
موقعیت آن در غرب گودال خزر بوده و روندی تقریبا شمالی-جنوبی را دارا میاشد.
این گسل ترنسفورم میباشد.
فرونشستگی کف دریای خزر در امتداد این گسل در مغرب و گسل خزر در جنوب انجام میشود و اختلاف ارتفاع تندی که بین دریای خزر در مشرق و و دامنه ی شرقی کوه های تالش در مغرب دیده میشود (حدود 1800متر) حاکی از شکستگی های عمیقی است که ممکن است به علت اختلاف در ساختمان پوسته ی دو ناحیه ی نام برده وجود دارد.
منابع:
زمین شناسی ایران، دکتر علی درویش زاده، انتشارات امیرکبیر
زمین شناسی ایران،دکتر سید علی آقانباتی، انتشارات سازمان زمین شناسی
